مقایسۀ تأثیر دو الگوی فعالیت ورزشی ساده (رکاب زدن) و پیچیده (ایروبیک) بر مقادیر عامل رشد عصبی مشتق از مغز و عملکرد شناختی دختران نوجوان

  هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ تأثیر دو الگوی فعالیت ورزشی (ساده و پیچیده) بر مقادیر سرمی عامل رشد عصبی مشتق از مغز (BDNF) و عملکرد شناختی دختران نوجوان بود. بدین‌منظور، نه آزمودنی (با میانگین سنی 9/0±3/17 سال و شاخص تودۀ بدنی 02/3±4/22 کیلوگرم بر متر مربع) به فاصلۀ یک هفته، دو فعالیت ورزشی پیچیده (ایروبیک) و ساده (رکاب زدن)، با شدت متوسط 50 تا 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی را انجام دادند. فعالیت ورزشی به مدت 30 دقیقه در سه نوبت 10 دقیقه­ای با فواصل استراحت دو دقیقه­ انجام گرفت. قبل و پس از فعالیت ورزشی به‌منظور سنجش BDNF از آزمودنی­ها نمونۀ خون گرفته شد و برای ارزیابی عملکرد شناختی، آزمون­های شناختی ارقام – نماد و رنگ - واژۀ استروپ توسط آزمودنی­ها کامل شد. برای ارزیابی داده­ها از آزمون آماری t همبسته استفاده شد (05/0>P). بر مبنای یافته­های به‌دست­آمده، تفاوت معناداری در میزان سرمی عامل رشد عصبی مشتق از مغز در مقایسۀ دو الگوی فعالیت ورزشی ساده و پیچیده یافت نشد (723/0=P). همچنین با توجه به نتایج آزمون شناختی رنگ – واژۀ استروپ، فعالیت ورزشی پیچیده نسبت به فعالیت ورزشی ساده بهبود معناداری در عملکرد شناختی را نشان داد (05/0 >P). به‌طورکلی به‌نظر می­رسد، الگوی فعالیت ورزشی (ساده و پیچیده) در دختران نوجوان مشابه آنچه در این پژوهش استفاده شد، تأثیر معناداری بر پاسخ عامل رشد عصبی مشتق از مغز ندارد. با وجود این، فعالیت ورزشی پیچیده دست­کم بر برخی از جنبه­های عملکرد شناختی تأثیر معنادار مطلوب­تری دارد و می­تواند موجب بهبود عملکرد شناختی شود.